The Interconnected Human Experience

I am a human. An ordinary person like everyone else. In general, I see the world like this: all people are me, I’ve just been raised differently, and that’s why my character in different bodies is unique. Sometimes I’m very lazy, sometimes very proud. Sometimes I don’t understand myself, and disagreements arise between me and myself. Sometimes I am “Him”. And for some reason, I fall in love with myself, forgetting that this me doesn’t have to be perfect. After all, when one of our “me” sides shows our flaws, we respond: “This is how I am, and accept me as I am”. Then we immediately say that others should fight their flaws, making no concessions to them as we do to ourselves, even though they are also me.

When any person stands out from the crowd and everyone loves them for their sociability, we slowly start to envy them. But if we say to ourselves: “After all, that’s me”, we can stop envying them. What’s the point of envying yourself? You can only rejoice for yourself. However, we shouldn’t think that the results of others’ long and persistent work are also me. I am what we all think and feel, so I believe that everyone can put themselves in another person’s place and understand them. But not everyone can realize the true meaning of their life, their real desire that they’re ready to pursue long and persistently. I am all of us at the infant stage, then it’s already the fruit of our upbringing. Personality is everything that happens throughout a person’s life and their reaction to it.

I don’t want to bring up the idea that all people are brothers and such nonsense. Many “me’s” are still incomprehensible to me. The “me’s” who have lost their mind, the “me’s” who have killed another me, the “me’s” who are content with their worthless life. But I know that sooner or later I’ll be able to understand them. Maybe this is the meaning of life – to realize that all people on earth are me. And if we gather us all in one person, we’d get a personality with huge contradictions and some madness in places, but this person would have a complete understanding that I am a person with many opinions and thoughts. And all our thoughts are very similar.

Have you ever thought about what voice you talk to yourself in? Maybe we all have the same inner voice? Sometimes you have a sudden thought, then you think about it again, but slower, then again clearly, as if pronouncing each word aloud? You see, we’re all similar. Why? Because we’re all one whole. And no matter how many disagreements we have among ourselves, we can’t escape this common “me”.

—-

Azərbaycan dilində

Mən bir insanam. Hamınız kimi adi bir insan. Ümumiyyətlə, dünyanı belə görürəm: bütün insanlar mənəm, sadəcə fərqli şəkildə tərbiyə olunmuşam və buna görə də mənim müxtəlif bədənlərdə xarakterim özünəməxsusdur. Bəzən çox tənbəl, bəzən də çox qürurlu oluram. Bəzən özümü başa düşmürəm və mənlə mənim aramda fikir ayrılıqları yaranır. Bəzən mən “O”yam. Və nədənsə özümə aşiq oluram, unudaraq ki, bu mən mükəmməl olmağa borclu deyil. Axı “mən” tərəflərimizdən biri qüsurlarımızı göstərəndə cavab veririk: “Mən beləyəm və məni olduğum kimi qəbul edin”. Sonra dərhal deyirik ki, başqaları öz qüsurları ilə mübarizə aparmalıdırlar, özümüzə etdiyimiz kimi onlara heç bir güzəşt etmədən, halbuki onlar da məndir.

Hər hansı bir adam kütlədən seçiləndə və hamı onu ünsiyyətcilliyinə görə sevəndə, biz yavaş-yavaş ona paxıllıq etməyə başlayırıq. Amma özümüzə: “Axı o məndir” desək, ona paxıllıq etməyi dayandıra bilərik. Özünə paxıllıq etməyin nə mənası var? Özünə görə ancaq sevinmək olar. Lakin başqalarının uzun və inadkar əməyinin nəticələrinin də mən olduğunu düşünmək lazım deyil. Mən – hamımızın düşündüyü, hiss etdiyi şeydir, ona görə də hesab edirəm ki, hər kəs başqa insanın yerinə keçə və onu başa düşə bilər. Amma hər kəs öz həyatının həqiqi mənasını, uzun müddət və inadla getməyə hazır olduğu əsl arzusunu dərk edə bilməz. Mən – körpəlik mərhələsində hamımızıq, sonra bu artıq tərbiyəmizin bəhrəsidir. Şəxsiyyət – insanın bütün həyatı boyu baş verənlər və onun buna reaksiyasıdır.

Mən bütün insanların qardaş olduğu və bu cür cəfəngiyat fikrə gətirmək istəmirəm. Bir çox “mən” hələ də mənə anlaşılmazdır. Ağlını itirmiş “mən”lər, başqa bir məni öldürmüş “mən”lər, öz dəyərsiz həyatından razı olan “mən”lər. Amma bilirəm ki, gec-tez onları başa düşə biləcəyəm. Bəlkə də həyatın mənası budur – yer üzündəki bütün insanların mən olduğunu dərk etmək. Və əgər hamımızı bir insanda toplasaq, çox böyük ziddiyyətləri və bəzi yerlərdə dəliliyi olan bir şəxsiyyət alınar, amma bütün bu insanın tam dərki olacaq ki, mən çoxlu sayda rəy və düşüncələri olan bir insanam. Və bütün düşüncələrimiz çox oxşardır.

Heç düşünmüsünüzmü, öz-özünüzə hansı səslə danışırsınız? Bəlkə hamımızın eyni daxili səsi var? Bəzən ani bir fikriniz olub ki, sonra onu yenidən, amma daha yavaş düşünmüsünüz, sonra yenə bir daha aydın, sanki hər sözü ucadan tələffüz edirmiş kimi? Görürsünüz, hamımız oxşarıq. Niyə? Çünki hamımız bir bütövük. Və aramızda nə qədər fikir ayrılığı olsa da, bu ümumi “mən”dən qaça bilmərik.